2009
December 2006 leerden we Alessandra kennen. Ze had er de pest over in dat de kinderen van Montenero d'Orcia de hele winter alleen maar achter de televisie hingen. Een aantal moeders had besloten actie te ondernemen. De gemeente stelde een zaaltje boven de Coop in het dorp ter beschikking en iedereen zeulde er overgebleven meubels en apparatuur naartoe. Alessandra was de spil van het geheel en alle kinderen kwamen graag bij elkaar. Sem werd dus ook steeds uitgenodigd om te komen. Klimmen, stoeien, knutselen, rennen: kinderen mogen nagenoeg álles in Italië.
De vriendschap met Alessandra werd hechter en zij wijdde me in allerlei gebruiken van de streek in. Zoals het inmaken van tomaten in de zomer. In 2008 kochten we nog wat kratjes tomaten bij de Sma en gingen we aan de slag met haar keukenmachine. Het apparaat liep vast en we hadden niet heel veel voorraad. Dat moest anders kunnen. In 2009 gingen we zelf plukken. Voor dag en dauw opstaan en de velden in (zie foto boven).
Daarna moesten we inmaken. We leenden een passapomodoro (soort groentecentrifuge) van iemand en stelden een werkgebied op in onze garage. Alles moesten we uitvinden. Hoe we de tomaten gingen zeven - er komt heel veel vocht mee - zodat we de pulp over zouden houden. Stellages met emmers, vergieten, in stukken gescheurde tafelkleden: niets was te gek voor het ultieme resultaat. Een hele dag brachten we door in de garage: tomaten wassen, door de passapomodoro, opvangen in een zak die in een emmer hing en vervolgens moest alles in potten gedaan worden. Ook daarvoor hadden we wat geleend van een vriendin: grote pannen met een gaskookstel voor buiten. Die potten - eenmaal goed gesloten en ondergedompeld in water - moesten namelijk minstens 20 minuten koken zodat ze echt goed dicht waren.
Het duurde úren voordat het water kookte en alle potten klaar waren. En wat was het lekker, die zelfgeplukte, zelfgemaakte tomatensaus.
Door de jaren heen zijn we efficiënter geworden. Onder het huis van Alessandra's moeder werd een aparte keuken ingericht. We hadden uiteindelijke bijna een 'produzione industriale' (productielijntje).
Als klapper op de vuurpijl bedachten we dat we beter direct de juiste sauzen konden maken. En dus gingen we over tot het maken van 'pomodoro basilico', 'ragu', 'aglione' en gewone tomatensaus. De afgelopen jaren hebben we onze productie op een nieuw niveau gebracht: we kópen heel goede tomatensaus en dáár maken we dan saus van. Romantiek is leuk, maar zwetend boven uitlekkende tomaten, pruttelende pannen en vacuüm trekkende potten staan middenin augustus is een paar keer geweldig en wordt daarna gewoon keihard werken. Maar het was een mooi proces waarin we elkaar veel hebben geleerd. Alessandra leert me nog veel meer. Maar daarover later meer.
Comentarios